Цветовите на моето село

октомври 28, 2020 admin

Втора есен, еднаш многу одамна,
крв и тешко, пролеа многу солзи.
Цветовите на селото паднаа, со масло плачеа,
срцата на мајките беа преполовени.

Радостите веќе немаа смисла,
свадбите во моето село беа заборавени.
Олеснување на болката и терапија,
беа раѓања на деца дома.

Ние секогаш се сеќаваме на паднатиот на слободата,
се ликот на храброста на нашето село.
Сега е потребна почит и почит,
за секое семејство во мојата земја.

Sртвата и жртвата мора да се запомнат,
не поделени, но обединети.
Од холокаустот, бран загрижености,
промена на насоката, во вртлогот на радостите.

За паднатите мирно да почиваат,
за живи активисти живот и здравје,
сите бесплатни, со храброст и гордост,
да го направи Ладориш aубов.

од Џејми Hajredini-
Напишано на Ладориште, повеќе 28 Октомври 2019