Мехмет Латиф (1949-2018) – Љубител на албанскиот публицизам и новинарство

пишува, Проф. д-р. Неби Дервиши

(по повод петгодишнината од неговата смрт)

Има луѓе на овој свет кои патуваат кон следниот свет во целосна тишина и без врева, иако интуитивно ја определиле судбината на својата работа во меморијата на нацијата; има и други луѓе на овој свет чиј живот започнува и завршува во неговите болни или ретки граници, без разлика дали тоа се границите на раѓање или смрт; А има и трети други, кои се почитувани и по нивните стапки, затоа што нивната слика низ годините свети како фенер. Мехмет Латифи беше таков, кој припаѓа на плејадата албански новинари и публицисти овде на источната албанска територија која триесет години беше симбол на правично информирање на пошироката јавност.

Пред пет години, повеќе 4 Птил 2018 Во вечниот свет нè остави и Мехмет Латифи - Мемо-ја, како што некогаш го нарекувавме љубов кон албанскиот публицизам и новинарство. Тоа е непоправлива загуба која струшкото и поширокото опкружување уште долго ќе ја чувствува. Свесен сум дека такво клише не може да се избегне, ЗАТОА, на крајот на краиштата, бегањето од нечиј живот е загуба за семејството, за луѓето околу него, за неговите пријатели, што го разбираат сите човечки суштества. Но, разделбата со Мехмет Латиф - „Мемо“ ги надминува спомените и поттикнува размислување. Зафатен од ова чувство, Се обидувам да ги нацртам овие неколку линии за да сликам скромен портрет.

Мехмет Латифи беше симболичен новинар и публицист кој се истакна со своето перо во албанското новинарство. Би рекол „бунтовник“ на новинарството, кој со својата работа им трасира посебен пат на новинарите во својата професија. Неговиот совет беше како татко, новинар и личност висока и непоколеблива во својот занает. Поминавме многу години заедно во Струга со секојдневните маки и таги. Не застана до последните денови беше оптимист, човек кој ни остави многу приказни, искуства и лекции за соочување со различните предизвици.

Мехмет Латиф е роден 15 Марс 1949 во Прешево, во патриотска семејството и со високо образование, Латиф Љатифи од родителите и Hamide. Основно образование завршил во родното место, а гимназија во градот Задар, каде што беше одлучено дека од 1974, со потесното семејство. во 1988, брановите на животот донесе во Струга, заедно со прекрасна ќерка Анита ... Повеќе 30 Поминав години во новинарство и издаваштво...

По сериозна болест, повеќе 4 април 2018, Струга одвоена од семејството, пријатели, пријатели и колеги, новинар и публицист, Мехмет Латифи, оставајќи ни со болка и длабока тага, но во исто време неизбришливи спомени.

Времето патува по своите чекори оставајќи ги своите траги на патеките на животот, со боја на крв, човечки неволји и клетви, во рамките на сопствениот џин, со гас и радост за време на детскиот ритуал, на кои инаку им раскажуваат приказни.

Личноста која има јасни траги на тие неколку страници од нашата пишана и непишана историја 30 последните неколку години во областа на албанското новинарство и издаваштво овде на источните територии, тој беше и ќе остане наш многу драг пријател, Мехмет Латиф, посветен новинар, бесмртен, незаменлив, недостижен, вечниот, најдосадно, пречесниот, скапиот, драг и вреден „Меморандум“.

Пет години ми беше многу тешко да го составам портретот на новинарот и публицист Мехмет Латифи, затоа што треба да пишувам за релативно прераната смрт ( во возраста 69 година), исто како што беше нашиот пријател Мемо (Мехмет) мирен човек, искрен, и многу отворена и љубов со пријателите и обичните луѓе од различни професии.

Веста за неговата смрт, шокиран без мерка, не само членовите на потесното семејство, пријатели, колеги, како и оние кои го познавале мудриот и мекоговорен човек, големиот мајстор на новинарството и публицитетот, синонимот на портрети, документарни филмови со национална база, теми за истражување итн., кој со таква посветеност и елан ја практикуваше љубовта наречена новинарство и новинарство.

Човекот умира, но делата не умираат. Тие остануваат најдобриот доказ за животот во времето и просторот, со кои секогаш ќе ни ја враќа меморијата на имињата кои придонеле за нацијата. Амблематското дело на Мехмет Латиф ќе остане вака, познатиот новинар и публицист кој за 30 година беше во следење на темата, на идејата, на настанот, секогаш во служба на вистинското и национално новинарство, да докаже како еден новинар и публицист треба да постапува и да живее со својата професија.

Секогаш во движење со велосипеди и пеш, со торба закачена на рамо и камера или рекордер во рацете, секогаш во чекор со настаните. Со сопствената работа, Колку е слатко сведочи Мехмет Латифи, а во исто време колку е горчливо новинарството и во исто време колку е драго и колку е тешко. Тој навистина имаше челична волја и висока работна свест, и не можеше да запре до последниот здив.

Во крвта и душата ја имаше новинарската професија. Живееше со него, барал и нашол идеја да го испрати без губење време до редакциите на пишаните и електронските медиуми како во: "Пламен", „Светот денес“, "Дневно", "фактот", „Журнал“, "Вести", "24 часа", "место", „Албанија“, „Дрин“, на различни портали, итн, за секој ден, за триесет години испраќање извештаи, ПОРТРЕТИ, истражување, истрагите, итн.

Мехмет Латифи беше енциклопедија за себе. Го познаваме триесет години, секој пат кога престојував во Струга, се сретнавме не само да пиеме кафе, но се занимававме и со различни теми, и на лице место ја креираше веста. Здружението на албанските историчари и другите здруженија кои дејствуваат во Струга секогаш го имаа меѓу нив, кои известуваа за медиумите на фер начин за секој штанд, историски настан, КОНФЕРЕНЦИИ, комеморативни симпозиуми или состаноци и слично.

Не може да се негира титанската работа што ја направи при лоцирањето и обележувањето на гробот на синот на Исмаил бег Ќемал., Ќазим бег Валона (1997) на гробиштата на град Струга; Преводот и објавувањето на Бруно Крстиќи Речникот на Арберишите од Зара (2011); за убиството на наставничката за факел Мифи Синојмери (1954); Истражување за пронаоѓање на „Актот за прогласување независност 28.XI.1912 година во Валона., чии траги се изгубиле во Струга; Бројни напишани и тонични интервјуа со академик Александер Стипчевиќи - светски познатиот илирски стручњак - Арберреш од Зара, итн.

од 1990 и така натаму, Мехмет Латифи од Струга пишуваше и известуваше за секој настан, културни активности, спортски, образованието, хуманитарен, ПОЛИТИЧКИ, економски и социјален, но во исто време беше и инспирација. Ретко кој има дадено толку многу од себе на албанскиот народ во источните региони во областа на издаваштвото и новинарството.. Ретко кој машки ги стави рамениците и градите на големото дело на националната кауза во Струга и пошироко., си Мехмет Латифи. И поради оваа причина неговиот емир е неразделен од сите културни активности, образованието, хуманитарен, спортски, ScieNtific, итн. Мехмет Латифи беше еден од оние луѓе кои го вреднуваа пишаниот и говорниот збор, тој беше еден од оние истражувачи кои преземаат чекори внимателно и не газат на небезбедна земја, кои примаат и испитуваат податоци пред да конструираат идеја или настан или појава. Во сите пишувања, портрети, неговите фељтони и истражувачки трудови,     

Мехмет Латифи отсекогаш ни пишувал едноставно и јасно со убедлива моќ, како вистински новинар и публицист. И оваа негова активност на овие полиња е примерна за широчината на проблемите со кои се занимаваше секојдневно, како и за конструктивниот дух.

Јас лично ќе го почувствувам отсуството на тј, не само како пријател, но и како соработници и соработници, затоа што сите овие години секаде каде што одевме, во Тирана, Валона, Корча, манастирот, Дебар, Скопје, Тетово, Улцињ, Лежа, ПРЕШЕВО, итн, тој секогаш беше неуморен во придонесот за правично и непристрасно информирање. Ќе ми недостига бидејќи пред години започнавме неколку проекти за кои се надевавме дека заедно ќе ја видат светлината на објавувањето, и:

„Ќазим бег Валона - Животот и делата“, „Струганци за академик Стипчевиќ“; „Албански политички затвореници во Голи Оток (1949-1986)"; „Мајфит Синојмери (монографија), итн.

Новинарот и публицист Мехмет Латифи од 4 април 2018 не е меѓу нас физички, но Тој ќе остане симбол на работата низ годините, на жртва, на чиста свест, на моралот, симбол на чиста совест, на несебичност и здрава етика.

Беше и ќе остане татко (бабуш- како што го нарече неговата прекрасна ќерка Анита) Мик, пријател, најсовршените колеги и сонародници, најбеспрекорен и најнеизвалкан.

Беше и ќе остане неповторливо име во албанското новинарство и издаваштво, име за кое треба многу труд да се заработи, име кое треба да биде запишано во аналите на активистите на албанската нација овде во источните и североисточните региони (Западна Македонија, Косово и Косово- ИСТОК) и пошироко.

Неодамна често го посетував во болницата за дијализа во Струга, заедно со колешката и заедничка пријателка Zejnulla Qyra, како и разговор подготвен за секој ден на телефон. Преку пријателски разговори, во исто време видовме како човек се издигнува и станува навистина голем со морал и дух. Како оној на последниот ден од посетата што ја направивме во неговата куќа, два дена пред да почине (2 април), може да се однесува само човек кој верува во сопствената работа, и кој верува во сопствената бесмртност.

Оваа вистина нека биде утеха за семејството, пријатели, колеги и пријатели.

Слава на твојот живот и дело драг пријателе!

Нека е светлина земјата, на гробиштата на град Струга

Strugw 3 април 2023